Giriş: Bir Neslin İnşası ve Hareketin Tarihsel Zemini

Türkiye’nin yakın siyasi tarihi, özellikle 1960’lı ve 1970’li yıllar, toplumsal hareketliliğin, ideolojik arayışların ve örgütlenme modellerinin çeşitlendiği son derece dinamik bir dönemdir. Soğuk Savaş’ın küresel etkilerinin yerel dinamiklerle harmanlandığı bu süreçte, “Milliyetçi-Mukaddesatçı” olarak tanımlanan düşünce dünyası, kendi entelektüel ve eylemsel formasyonunu oluşturma çabası içine girmiştir. Bu arayışın en disiplinli, teorik altyapısı en güçlü ve kadro yetiştirme odaklı örneklerinden biri, literatürde “Mücadele Birliği” veya yayın organından hareketle “Yeniden Millî Mücadele” hareketi olarak bilinen oluşumdur. Bu hareket, sadece siyasi bir organizasyon olmanın ötesinde, bir “okul” ve “sosyal dayanışma ağı” olarak işlev görmüştür.

Bu kapsamlı rapor, hareketin kurucu iradesini temsil eden, stratejik yönelimlerini belirleyen ve Anadolu’nun çeşitli şehirlerinden yükselerek ulusal bir siyasi ekol haline gelen ve ahirete intikal etmiş bulunan sekiz kilit ismin hayat hikayelerini, entelektüel katkılarını, mücadele pratiklerini ve birbirleriyle olan organik bağlarını derinlemesine incelemektedir. Raporda ele alınan isimler, alfabetik sıraya göre: Aykut Edibali, İhsan Ramis Bayram, Mehmet Çetin, Mehmet Özutku, Necmettin Erişen, Seyit Mehmet Ahsen, Yavuz Aslan Argun ve Yılmaz Karaoğlu‘dur.

Bu biyografik analizler, kişilerin sadece doğum ve ölüm tarihlerini içeren kronolojik bir döküm olmanın çok ötesindedir. Çalışma, bu şahsiyetlerin “Darü’l Erkam” olarak nitelendirilen eğitim evlerindeki atmosferi nasıl soluduklarını, cezaevi süreçlerini (“Medrese-i Yusufiye”) nasıl bir eğitim modeline dönüştürdüklerini ve hareketin yayıncılık, sivil toplum ve siyaset alanındaki kurumsallaşma çabalarını nasıl yönettiklerini, tanıkların ve dava arkadaşlarının hatıraları ışığında detaylandırmaktadır. Kullanıcı talebi doğrultusunda, kişilerin yaşadığı sağlık problemleri, spesifik tıbbi terminolojiden arındırılarak, bu durumların yaşamları ve mücadeleleri üzerindeki etkileri bağlamında ele alınmıştır.

Aşağıdaki tablo, incelenen önder kadronun temel demografik verilerini özetleyerek, hareketin hangi coğrafi ve kuşak temeli üzerine oturduğunu göstermektedir:

Bu tablo, hareketin çekirdek kadrosunun büyük ölçüde 1940’ların başında doğan, Afyonkarahisar ve çevresinde şekillenen, üniversite eğitimiyle (Hukuk ve İlahiyat ağırlıklı) geleneksel değerleri sentezleyen bir kuşak olduğunu ortaya koymaktadır.

Sonuç: Kolektif Bir Liderlik ve Tarihsel Miras

Mücadele Birliği’nin bu sekiz öncü ismi, Türkiye’nin sağ siyaset yelpazesinde “yerli ve milli” bir damarın kurumsallaşmasında hayati bir rol oynamıştır. Aykut Edibali’nin stratejik aklı, Necmettin Erişen’in hitabeti, Yavuz Aslan Argun’un cesareti, Mehmet Çetin’in entelektüel üretkenliği, İhsan Ramis Bayram’ın birleştirici ruhu, Mehmet Özutku’nun örgütçülüğü, Seyit Mehmet Ahsen’in ilmi derinliği ve Yılmaz Karaoğlu’nun samimiyeti, birbirini tamamlayan kolektif bir liderlik modelini ortaya çıkarmıştır.

Bu kadro, “Darü’l Erkam” evlerinde başlayan, üniversite amfilerine, miting meydanlarına, cezaevi koğuşlarına ve nihayetinde TBMM sıralarına uzanan meşakkatli bir yolculuğun özneleridir. Ortak özellikleri; anti-emperyalist bir şuur, geleneksel değerlere sarsılmaz bir bağlılık ve “nitelikli kadro” yetiştirmeye verdikleri önemdir. 1970’lerin şiddet sarmalında, gençleri anarşiden uzak tutarak kitapla, fikirle ve teşkilatla buluşturma çabaları, onların en büyük tarihsel mirasıdır. Çeşitli sağlık sorunları, cezaevleri, siyasi yasaklar ve iç ayrışmalarla sınanan bu isimler, vefatlarına kadar davalarına sadık kalmış ve Türk siyasi tarihinin “görünmez üniversiteleri”nden biri olarak anılan bir ekol bırakmışlardır. Bugün hayatta olmayan bu sekiz isim, arkalarında bıraktıkları fikirler, eserler ve yetiştirdikleri insan kaynağı ile Türkiye’nin düşünce haritasında silinmez bir iz bırakmışlardır.